26/03/10

E ata eiquí cheghamos

Benqueridos propagadores/as o módulo chega o seu fin, e aghora tócavos voar en solitario. Sorte en todo-lo que emprendades...sniff, sniff...ata pronto.

E coma estamos na Galisia; que non falte comida, que do resto malo será...chin-chin


PD. Espero que vós sigades pasando de cando en vez polo blogue. Isto non hai quen o pare...propagación infinitaaaaaaaaaaaaaa.

7 comentarios:

  1. . . haberá que pasar por aquí pa estar sempre á última no tema da propagación

    e iso sorte para todos nas prácticas e despois delas


    PD: froitas afórroche o comentario e xa o digho eu "los de Taboeja es lo que tenemos"

    ResponderEliminar
  2. cando teña as fotos, xa publico a troita de 44 centímetros. A ver si entra na pantalla.

    Gracias a todos.

    ResponderEliminar
  3. Anónimo26/3/10

    Eu tamén penso pasarme por aquí igualmente!!! Espero que nos volvamos ver pronto e que nos vaia ben a todos na f.c.t.!!! Un aperta moi forte!!
    Por certo,espero que a roberto lle entre na pantalla a troita esa famosa...

    ResponderEliminar
  4. Mi primer comentario en el blog...a buenas horas direis!(No será el último)

    veo que os encanta el sentimentalismo de las despedidas...eso es xq solo os acordais de las cosas buenas que pasamos juntos pero os recuerdo unas cuantas malas:

    -el año pasado discutiamos hasta por las fotocopias
    -escuchar a roberto todos los días, (todos sabemos que a veces es difícil)
    -los examenes
    -y discutir por la fecha de los examenes

    Estas son solo 4 cosillas, pero sabemos que hay más! Solo es mi enfoque, espero que no atente contra los sentimientos de nadie, y tampoco de roberto!

    Y venga que dentro de nada ya nos vemos otra vez, solo es una nueva etapa de nuestros caminos..

    ResponderEliminar
  5. LAUR LAS COSAS MALAS AYUDAN PA DESPUES LLEVAR MEJOR LA VIDA, ESTE AÑO PRACTICAMENTE NO DISCUTIMOS YA NOS LLEGO CON LO DEL AÑO PASADO.

    BUENO SUERTE COMPAÑEROS.

    ResponderEliminar
  6. Bueno, bueno, bueno... se o final resulta que imos chorar uns polos outros... mesmamente tou quedando abraiado coas palabras tan emotivas e fermosas que se tan a decir os uns dos outros... isto pensei eu que "no lo verían mis ojos" como dirían os tonechos nos seus meiores tempos. un saudo pra todos

    ResponderEliminar
  7. canta razón ten Laura, e iso que parecía "una mosquita muerta" jajajja. Non poñas esa cara, que é broma, a frase xa sabes de quen é. Eloi, xa me fodeches, agora que vou facer da miña vida sen poñer a parte final dos meius comentarios... Cachis. Un saudo. ahh e os finlandeses a ver se vimos en tempo e forma para o país, que o tema do volcán non é escusa para tomarse esas tremendas vacacións.

    ResponderEliminar